نسبت فلسفة کانت با فلسفة لایب نیتس

کانت در فلسفة خود رویکردی انتقادی به تعالیم و نظریه های لایب نیتس اتخاذ کرده است. تلقی کانت از هماهنگی پیشین بنیاد، شهود، و احکام تألیفی و تحلیلی، متفاوت از تعریف و تلقی لایب نیتس است. فلسفة نقدی معنای جدیدی به این مفاهیم می دهد و بر بی سابقه بودن تقسیم احکام به تألیفی و تحلیلی تأکید می ورزد. کانت در نقد عقل محض  علاوه بر پاسخ گویی به شکاکیت هیوم، با جزم گرایی فلسفة لایب نیتس نیز به مقابله برمی خیزد. از این رو می توان فلسفة نقدی را، صرف نظر از داوری دربارة قوّت و انسجام آن، فلسفه ای اصیل و بدیع به شمار آورد که فلسفة غربی را به مسیر تازه ای سوق می دهد.